* «طالِب» چند معنی دارد: خواستار، جوینده، دانش آموز دبیرستانی، دانشجو. کلمۀ تِلمیذ نیز به معنای دانش¬آموز است. * همزۀ آغازِ «اِمرَأَة» همزۀ وصل است و زمانی که «الـ» می گیرد واجب است حذف شود. «الْمَرْأَة» به صورتِ «الامْرَأَة» غلط است. این نکته در بارۀ کلمۀ «اِمْـرَأ» نیز صِدق می¬کند. معادل «اِمرَأَة» در گویش حجازی «حُرمَة» و جمع آن «حَریم» است. * در عربی فصیح چهار حرف«گ چ پ ژ» وجود ندارد؛ امّا در عربی عامیانه سه حرف «گ چ ژ» وجود دارد. * حرف «ـﻚ» در کلماتی مانند «ذلِـﻚَ» و «تِلْـﻚَ» بدون سرکش است؛ امّا در زبان فارسی معمولاً چنین نیست. * کلمۀ«اِمْـرِئ» به معنای مرد یا انسان است و سه حالت اِعرابی دارد: اِمرُؤٌ (مرفوع)، اِمرَأً (منصوب)، اِمرِئٍ (مجرور). همزۀ آن وجوباً هنگام معرفه شدن حذف می¬شود و «الْمَرْءُ» می¬شود. از جنس خودش جمع ندارد. رِجال به معنای مردان از جنس خودش نیست. * حرف «لِـ» کاربردهای بسیاری دارد. آنچه دانش¬آموز باید بداند دو مورد است: یکی اینکه «لِـ» به معنای «برای» است و دیگری اینکه «لِـ» برای بیان مالکیّت است.
در زبان عربی در ترجمۀ کلمۀ فارسی «دارم» گفته می¬شود: «عِندی، لـی، لَدَیَّ» و هر سه با «لَیسَ» منفی می¬شوند. یعنی «ندارم» می¬شود: «لَیسَ عِندی، لَیسَ لـی، لَیسَ لَدَیَّ». «ما عِندی» نیز درست است. «کانَ لی، کانَ عِندی، کانَ لَدَیَّ» نیز معادل «داشتم» در فارسی می¬شود.